Walrus Audio Julianna Chorus

Efekt wykonany jest znakomicie, wykończony matowym lakierem z piękną grafiką. Sprawia wrażenie bardzo solidnego i trwałego. Gałki i przyciski pracują płynnie i miękko. Na pokładzie to czego zabrakło u starszej siostry Julia, czyli wyjście stereo, tap tempo, przełącznik wartości nuty i dodatkowy rodzaj nieregularnej fali. Brzmienie samego chorusa można nazwać transparentnym, co znaczy że nie zaburza on samego brzmienia gitary i jest to cecha charakterystyczna dla wszystkich efektów Walrus. Mam swoim pedalboardzie również Boss CE-2W i początkowo wydawało mi się że brzmi on bardziej organicznie od Julianny, ponieważ posiada bogate harmoniczne i dużo dolnego pasma, co sprawia że jest głęboki i pełny, jednak po kilku dniach doszedłem do wniosku że Julianna wcale nie gra gorzej, tylko inaczej. Efekt od Walrusa charakteryzuje się większą ilością góry i środka i praktycznie pozbawiony jest dołu jaki ma CE-2W i jest efektem w stylu modern, ktoś nawet może powiedzieć że jest syntetycznym, ale wcale nie zły, jest po prostu inny i cyfrowy, co wyraźnie słychać, ale pomimo to można znaleźć na nim ciekawe brzmienia. Najmocniejszą cechą tego efektu jest natomiast tryb vibrato, który w połączeniu z mocno rozkręcona gałką lag potrafi wygenerować niesamowite, psychodeliczne i bardzo płynne brzmienia w stylu lo-fi, które są fenomenalne, inspirujące i w tej kategorii zdecydowanie wygrywają z Bossem CE-2W, którego tryb vibrato to po prostu zwykła klasyczna i dobrze odzwierciedlona fala. Podsumowując, Julianna to pedał wystarczająco dobrej klasy z efektem typu chorus, którego najmocniejszą stroną jest brak ingerencji w brzmienie samego instrumentu, brak skoków głośności w momencie jego uruchamiania, oraz fantastyczne możliwości kreowania dźwięków w trybie vibrato. Jeśli kolejna generacja otrzyma w przyszłości gałkę tone, efekt ma szansę stać się poważną konkurencją dla pedału marki Boss, a już na dzień dzisiejszy posiada bardzo poważne argumenty brzmieniowe w których go przewyższa. Efekt polecam zwłaszcza tym, którzy zajmują się muzyką ambient, alternatywną, czy wszelkiej maści gatunkami new wave i innymi eksperymentami z dźwiękiem.

I got the Julianna to use with synths. I mainly use it with Dreadbox Nymphes and Arturia Microbrute which have mono outputs and I love how it widens everything so pleasantly but it doesn't loose any of its energy even in mono mixdown. The fact that it can do mono to mono, mono to stereo, stereo to stereo makes it really versatile. The effect can be subtle or wild. The feature that really got me by surprise was the tap tempo, it's super useful, especially if used with the random LFO wave. I love the hidden LFO drift function, it sounds lovely on pads and strings.
The lag knob and the DCV knob are also game changers, you can make really unique chorus sounds.
I have never used it on guitar but we tried it on electric bass and it was delicious on slow tunes with slow rates, but that's obviously a matter of taste.
It's really easy to dial in a nice tone but the hidden features can offer way more complex sounds, it's up to you.
It's really solid in terms of construction, in its metal case with sturdy knobs.
I am really satisfied with it, the only things that bugs me a little is the bump on volume when you turn it on, but it's not that big of a deal.

I use this with synths. Put anything digital trough this to tame it and make it more lively.

Eg: I love my hydrasynth. But I use a digital recorder and a digital mixer and I love it more when it runs through this pedal. It just tame the high end in a very pleasant and analog way that's difficult to describe.

It can go from very subtle to an almost vibrato with pitchshift.