5. Sound

De westerngitaar is altijd bespannen met stalen snaren. De stalen snaren, die in verschillende sterktes verkrijgbaar zijn, produceren een massieve, briljante boventoonrijke klank. De westerngitaar kan de compositie voor het ensemble (band) in het hogere frequentiebereik met de nodige glans verrijken. Maar ook onbegeleide solostukken worden met een rijke klank opgenomen of uitgevoerd. De stalen snaren kunnen ook druk ontwikkelen in het lage en midden frequentiebereik. Als je met een plectrum speelt, neemt het aandeel hoge frequenties toe.

Harley Benton Coated Phosphor Saiten

Dunne snaren maken het geluid ook dunner. Bovendien kan de stemstabiliteit sterk worden verminderd, omdat door toenemende of afnemende vingerdruk de toonhoogte van een noot enigszins, maar storend kan fluctueren. Voor het solospel zal de musicus bij voorkeur de dikkere snaren gebruiken. Voor bandspel zal de gitarist eerder kiezen voor de zachtere, dunnere snaren.

Als je het podium op wilt, moet je de westerngitaar achteraf uitrusten met een hoogwaardig piëzo-elektrisch pick-upsysteem, of een elektro-akoestische gitaar pakken. Daarnaast kunnen rondingen in de body of het bovenblad het instrument een bepaalde klankkwaliteit geven. Westerngitaren zijn verkrijgbaar met een plat (flat top) en gebogen (archtop) bovenblad. De kromming van het plafond verbetert ook de statica. Hierdoor kunt u grotendeels zonder een ingewikkeld systeem van stroken op de vloer en het plafond. Later werden de archtop-modellen ontwikkeld, met als doel het volume van het instrument te vergroten. Omdat het meer moeite kost om een ​​gebogen blad te vervaardigen, kost een archtop-model ook meer om te produceren dan een vergelijkbaar flat-top-model.

In het algemeen geldt:

Het geluid van een gitaar wordt in belangrijke mate beïnvloed door het type en de kwaliteit van het gebruikte hout. Het klankvormende bovenblad bestaat uit twee symmetrische helften en is normaal gesproken gemaakt van vurenhout. Palissander was lange tijd de standaard voor achter- en zijkanten - nu wordt voornamelijk mahonie gebruikt, gitaren met zijkanten van esdoorn worden zelden gevonden. Mahonie wordt gebruikt voor de hals en kop. Fretboard en brughouder zijn meestal gemaakt van ebbenhout. Het bovenblad is het belangrijkste deel van de body voor de trillings- en klankontwikkeling van de gitaar. De eerste gitaar hoeft echter niet per se voorzien te zijn van een sparrenhouten bovenblad. Zelfs geblokkeerd hout kan in eerste instantie het veeleisende oor bevredigen. Er zijn echter al goedkope instrumenten die zijn uitgerust met een echt sparren bovenblad. Maar dat alleen is nog geen garantie voor een optimaal geluid.

Maar ook de vorm van de body heeft een doorslaggevende invloed op het klankkarakter van een westerngitaar. In tegenstelling tot de klassieke gitaar is voor de westerngitaar nooit een universele lichaamsvorm vastgesteld. Integendeel, verschillende vormen (bijvoorbeeld jumbo, dreadnought) concurreren met elkaar. Bovendien worden er voortdurend modellen met nieuwe carrosserievormen aangeboden.

Met de zogenaamde dreadnought vorm z. In de regel wordt een transparant stemgeluid met rijke, krachtige frequenties in het basbereik geproduceerd - precies goed voor solospelende stukken. Het geluid van de bolvormige jumbo is fijner in het lagere frequentiebereik en heeft meer nadruk op het middengebied. Voor bandspel zal de solist waarschijnlijk de voorkeur geven aan een staalsnarige gitaar met een kleinere body en een cutaway. Daarnaast zal hij zich ook willen versterken met een pick-up.

Bovendien geeft het balkensysteem van het bovenblad - de zogenaamde "bracing" - de gitaar zijn individuele geluid. Veel fabrikanten presenteren hun eigen patenten. Men moet de invloed van bracing op de klank echter niet overschatten. Het balkensysteem is oorspronkelijk ontwikkeld om het plafond te stabiliseren.

De afwerking heeft ook invloed op de klank van een instrument. Enerzijds moet de verf hard en dun zijn om het geluid niet te dempen, maar hij moet ook elastisch genoeg zijn om b.v. B. bij wisselende luchtvochtigheid ontstaan ​​er niet direct scheuren.

Een goede westerngitaar kan ook achteraf worden uitgerust met een piëzo-elektrisch pick-upsysteem. Het enige wat je hoeft te doen is een gat boren in het midden van het frame waar de knop voor het bevestigen van de riem zit. Het later geïnstalleerde pick-upsysteem hoeft niet te zijn uitgerust met ongebruikelijke functies (bijv. Equalizer, Chorus). Het geluid kan worden verfijnd met de EQ van een versterker, mixer of een externe EQ.

Maar er zijn ook alternatieven. Bij het opnemen van een solospel wordt in de studio gezocht naar een gitaar met een goede natuurlijke klank. De opname wordt vervolgens uitgevoerd met een hoogwaardige microfoon.